ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ/ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων παρουσιάζει, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Αθήνα 2018, Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου», της οποίας μέγας δωρητής είναι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, τις εικαστικές εκθέσεις Οι Έλληνες καλλιτέχνες και το Βιβλίο, 1910-1967 και Το βιβλίο ως έργο τέχνης - artist’s books από τα χρόνια του ΄60, από 19 Ιουλίου έως 21 Οκτωβρίου, στην Πινακοθήκη δήμου Αθηναίων.

Η έκθεση Οι Έλληνες καλλιτέχνες και το Βιβλίο, 1910-1967 με επιμελητή τον Ντένη Ζαχαρόπουλο, επικεντρώνεται στην οργανική σχέση ανάμεσα στο λόγο και την εικόνα στην ελληνική εκδοτική ιστορία.

Η φιλία και συνεργασία ανάμεσα σε κάποιους σημαντικούς λογοτέχνες και καλλιτέχνες αποτελεί τη βάση της επιλογής των εκθεμάτων που παρουσιάζονται. Η σχέση λόγου και εικόνας δεν αφορά τόσο εικονογραφημένες πολυτελείς εκδόσεις, ούτε απλώς πολύτιμα συλλεκτικά αντικείμενα αλλά πραγματικές συνεργασίες, ιδεολογικές και αισθητικές συγγένειες, ιστορικές και κοινωνικές θέσεις που συγγραφείς και εικαστικοί καλλιτέχνες μοιράζονται από κοινού.

Από τη συνεργασία του Μάρκου Ζαβιτσιάνου με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη, του Γιάννη Κεφαλληνού με τον Ζαχαρία Παπαντωνίου, του Σπύρου Βασιλείου με τον Άγγελο Σικελιανό, του Γιώργου Γουναρόπουλου με τον Απόστολο Μελαχροινό, του Κώστα Κουλεντιανού με τον Γιώργο Σεφέρη, του Γιάννη Μόραλη με τον Οδυσσέα Ελύτη, το μεγαλύτερο μέρος σημαντικών εικαστικών καλλιτεχνών συνεργάστηκαν προσωπικά με κάποιον σημαντικό σύγχρονό τους ποιητή ή συγγραφέα.

Η έκθεση παρουσιάζει τις ιδιαίτερες αυτές σχέσεις, που ξεπερνούν τη συνηθισμένη έννοια της εικονογράφησης και κάνουν τον εικαστικό και ο λογοτεχνικό λόγο να συνυπάρχουν έως και σε περιπτώσεις προσωπικοτήτων, όπως ο Κόντογλου, ο Εγγονόπουλος, ο Πεντίζικης, που είναι εξ ίσου σημαντικοί συγγραφείς και ζωγράφοι μέχρι τη γενιά του ’70, όπου το βιβλίο, η εικόνα κι ο λόγος συχνά γίνονται πλέον ένα και μόνο έργο.

Η έκθεση Το βιβλίο ως έργο τέχνης - artist’s books από τα χρόνια του ΄60, σε επιμέλεια του Ντένη Ζαχαρόπουλου με την πολύτιμη συνεργασία του ειδικού στο θέμα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, Κύριλλου Σαρρή, έρχεται να συμπληρώσει την προηγούμενη έκθεση.

Από την παραδοσιακή συνεργασία των καλλιτεχνών με τους λογοτέχνες που μοιράζονται αισθητικές και ιδεολογικές ανησυχίες ή και πεποιθήσεις, αντιμετωπίζουμε ένα καινούργιο φαινόμενο από τα μισά και μετά του 20^ου αιώνα – όπου οι εικαστικοί καλλιτέχνες συλλαμβάνουν και κατασκευάζουν βιβλία μόνοι τους ως αυτούσια έργα τέχνης.

Όπως αναφέρει ο Κύριλλος Σαρρής:
Τι είναι τα βιβλία καλλιτεχνών, τα Artist’s books όπως είναι γνωστά. Η αυτονόητη απάντηση θα ήταν, ότι πρόκειται για βιβλία που έφτιαξε ένας καλλιτέχνης. Η απάντηση όμως αυτή δεν είναι επαρκής. Όμως θα μπορούσαν να οριστούν έτσι τα βιβλία που ο δημιουργός τους τα συνέλαβε ως ενιαία έκφραση, πράγμα που σημαίνει ότι το μήνυμά τους είναι το σύνολο των υλικών και μορφικών στοιχείων που τα συναπαρτίζουν (Αθήνα, 2005).

Στην έκθεση, ξεκινώντας από το βιβλίο του Duchamp, Παρακαλώ αγγίξτε, παρουσιάζονται επιλεκτικά διαφορετικοί τίτλοι και τόποι, όπου σημαντικοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούν το βιβλίο ως αυτούσιο και αυτόνομο έργο τέχνης. Η έκθεση συγκεντρώνει μια πολύπλευρη επιλογή από σημαντικά εικαστικά έργα υπό μορφή βιβλίου, τα περισσότερα από ιστορικούς πλέον σύγχρονους καλλιτέχνες από την Ευρώπη και την Αμερική. Περνώντας ανάμεσα από τις τάσεις και τα κινήματα, από τον υπερρεαλισμό μέχρι την εννοιολογική τέχνη, από την idea art στην arte povera και τη land art, φτάνει σε πολλές σύγχρονες παραλλαγές του βιβλίου ως έργο τέχνης. Η υποκειμενικότητα και η ευαισθησία των σημαντικών καλλιτεχνών σφραγίζουν την αμφίδρομη αυτή κατηγορία «Βιβλίο έργο τέχνης» και την πλουτίζουν κάθε φορά με την ιδιαιτερότητα του καθενός που υπερβαίνει τις γενικές κατηγορίες της εικαστικής ταξινόμησης των μουσείων. Βιβλίο του καλλιτέχνη (livre d΄artiste ή artist’s book), το εικαστικό βιβλίο ως έργο συνιστά πλέον μια αυτόνομη κατηγορία στη σύγχρονη τέχνη, με τεράστια παράδοση και σημαντικούς σταθμούς, που δύσκολα ξεφεύγουν από τη συνθετότητα του κάθε έργου για να εκφράσουν μια στιλιστική δεοντολογία, όπως θέλουμε να πιστεύουμε πως γίνεται κατανοητό στην έκθεση.

Τα εγκαίνια των εκθέσεων θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 19 Ιουλίου στις 20:00.

Στο πλαίσιο των εκθέσεων θα πραγματοποιηθούν, το Σεπτέμβριο, εκπαιδευτικές δράσεις για σχολικές ομάδες, οικογενειακές δράσεις για παιδιά, καθώς και ξεναγήσεις με τους επιμελητές. Επίσης, θα διεξαχθούν συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης, που συγκεντρώνουν ιστορικούς και κριτικούς της τέχνης, καλλιτέχνες, εκδότες και συλλέκτες, για θέματα που θέτουν η κάθε μια από τις εκθέσεις, ενώ σε συγκεκριμένες ημερομηνίες μερικά από τα βιβλία θα βγουν από τις βιτρίνες για να μπορεί να δει το κοινό σελίδα – σελίδα και να απολαύσει την ανάγνωση ή το ξεφύλλισμα μερικών ιστορικών έργων. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις δράσεις, καθώς και τις ημέρες και ώρες διεξαγωγής του θα ανακοινωθούν εν καιρώ.

*Φωτογραφία του άρθρου: Mario Merz, 987, Napoli, 1976

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Μπορείτε να κατεβάσετε φωτογραφικό υλικό με έργα της έκθεσης στο παρακάτω link https://www.dropbox.com/sh/x97cbul1ei7dai6/AADeH2pvm76tz6IAy47LjKgUa?dl=0

Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, κτίριο Μεταξουργείου:               
Λεωνίδου & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή, στάση μετρό: Μεταξουργείο, τηλ.: 210 5202420
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη: 10:00 – 21:00, Τετάρτη – Σάββατο 10:00 - 19:00, Κυριακή 10:00 – 16:00

Εκδηλώσεις στο πλαίσιο της διοργάνωσης

Μετά τη μεγάλη επιτυχία της έκθεσης Τέχνη και Εποχή. Η συλλογή της Πινακοθήκης δήμου Αθηναίων μέσα από τα μάτια του Σπύρου Παπαλουκά, που παρουσιάζεται στην Πινακοθήκη δήμου Αθηναίων, κτήριο Μεταξουργείου, ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων παρατείνει την έκθεση έως την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018, προσφέροντας στο φιλότεχνο κοινό της Αθήνας, που δεν πρόλαβε να την επισκεφτεί, την ευκαιρία να γνωρίσει το έργο του Σπύρου Παπαλουκά και τη μεγάλη προφορά του στον πολιτισμό της πόλης.

Η έκθεση παρουσιάζει το έργο που επιτέλεσε ο Σπύρος Παπαλουκάς ως Διευθυντής της Δημοτικής Πινακοθήκης (1941-1957), με μια επιλογή από σημαντικά έργα καλλιτεχνών που αποτέλεσαν τον ιδρυτικό πυρήνα της συλλογής και του πνεύματος που την χαρακτηρίζει. 
Ο Σπύρος Παπαλουκάς ξεκίνησε να εργάζεται ως σύμβουλος στο δήμο Αθηναίων το 1939 και από το 1941 μέχρι το 1957 διετέλεσε διευθυντής της Δημοτικής Πινακοθήκης.

Στην έκθεση, που αποτελεί μία πρώτη προσπάθεια τεκμηρίωσης, αλλά και αντίληψης και διερεύνησης της κοινωνικής ιστορίας της τέχνης και του σύνθετου ρόλου των καλλιτεχνών ως πνευματικών ανθρώπων και πολιτών, παρουσιάζονται τα έργα τέχνης που πέρασαν στην κατοχή του δήμου Αθηναίων κατά τη διάρκεια της θητείας του Σπύρου Παπαλουκά, καθώς και σχετικά - με τη διαδικασία αγοράς τους - αρχεία (έγγραφα από τα αρχεία του δήμου, αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, κ.α.).

Tην επιμέλεια έχει ο Ντένης Ζαχαρόπουλος, με τη σημαντική συνδρομή της ιστορικού της τέχνης Μαίρης Μιχαηλίδου και της Εφόρου της Πινακοθήκης Κάλλης Πετροχείλου.

Φωτογραφικό υλικό σε υψηλή ανάλυση μπορείτε να κατεβάσετε από το παρακάτω link:
https://www.dropbox.com/sh/ur8jy2mw2u7e303/AAAbVooEJ3vbPl_NrBbt2Ix8a?dl=0

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, κτίριο Μεταξουργείου:                
Λεωνίδου & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή, τηλ.: 210 5202420
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη: 10:00 – 21:00, Τετάρτη – Σάββατο 10:00 - 19:00, Κυριακή 10:00 – 16:00

Πληροφορίες: #PolitismosGiaOlous | @opanathens

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων παρουσιάζει την έκθεση ζωγραφικής «Η Υλικότητα του ζωγραφικού συμβάντος», από 11 Ιουνίου έως 30 Σεπτεμβρίου στο Κέντρο Τεχνών δήμου Αθηναίων, της οποίας ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από μία σημαντική φράση  του Φουκώ στην ομιλία του στο Collège de France, 1971, (Η Τάξη του Λόγου)*.

Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα είκοσι σημαντικών σύγχρονων Ευρωπαίων ζωγράφων, που καλύπτουν μια προσωπική και πρωτότυπη αντιμετώπιση της ζωγραφικής πράξης, στα όρια της αφαίρεσης, μέσα από τη σχέση του ζωγραφικού συμβάντος με το χώρο, τη χειρονομία, τα υλικά και την υλικότητα. Από τους δέκα μη- Έλληνες ζωγράφους οι περισσότεροι έχουν έρθει, εργαστεί και εκθέσει πολλές φορές στην χώρα μας, ενώ οι περισσότεροι από τους δέκα Έλληνες είτε ζουν εκτός Ελλάδος είτε έζησαν καιρό σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Νίκος Αλεξίου (1960-2011, Ελλάδα), Kai Althoff (1966, Γερμανία), Herbert Brandl (1959, Αυστρία), Pedro Cabrita Reis (1956, Πορτογαλία), Δημήτρης Εφέογλου (1986, Ελλάδα), Ντόρα Οικονόμου (1974, Ελλάδα), Günther Förg (1952-2013, Γερμανία), Ivan Grubanov  (1976, Σερβία), Αθηνά Ιωάννου (1968, Ελλάδα), Γιώργος Κόντης (1981, Ελλάδα), Michel Majerus (1967-2002, Λουξεμβούργο), Xavier Noiret-Thomé (1971, Γαλλία), Ευτύχης Πατσουράκης (1967, Ελλάδα), Λίλα Πολενάκη (1964, Ελλάδα), Νάνα Σαχίνη (1975, Ελλάδα), Adrian Schiess (1959, Ελβετία), Νίκος Σεπετζόγλου (1979, Ελλάδα), Mariella Simoni (1948, Ιταλία), Αλέξανδρος Τζάννης (1979, Ελλάδα) και Heimo Zobernig (1958, Αυστρία)

Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο  Ντένης Ζαχαρόπουλος.

*O τίτλος της έκθεσης είναι εμπνευσμένος από τη σημαντική φράση του Φουκώ στην ομιλία του στο Collège de France, 1971, (Η Τάξη του Λόγου):
Βέβαια, το συμβάν δεν είναι ούτε υπόσταση ούτε τυχαίο, ούτε ποιότητα ούτε διαδικασία ˙ το συμβάν δεν ανήκει στην τάξη των ενσώματων πραγμάτων. Κι όμως δεν είναι καθόλου άυλο ˙ δεν ενεργεί δεν είναι αποτέλεσμα παρά μόνο στο επίπεδο της υλικότητας ˙ έχει τη θέση του και συνίσταται στη σχέση, στη συνύπαρξη, στο διασκορπισμό, στην τομή, στη συσσώρευση, στην επιλογή υλικών στοιχείων ˙ δεν είναι καθόλου ούτε ενέργεια ούτε ιδιότητα ενός ενσώματου ˙ παράγεται σαν αποτέλεσμα ενός υλικού διασκορπισμού και μέσα σ' αυτόν. Ας πούμε πως η φιλοσοφία του συμβάντος θα 'πρεπε να προχωρήσει, στην κατά πρώτη προσέγγιση, παράδοξη κατεύθυνση, ενός υλισμού του ασώματου.

Μ. Φουκώ, Η Τάξη του Λόγου, (1970),
(μετ. Χ. Χρηστίδης - Μ. Μαϊδάτσης Ηριδανός. Αθήνα)  

Την παραπομπή αυτή συμπληρώσουν δύο ακόμα αναφορές, που ολοκληρώνουν το σκεπτικό της έκθεσης. Μία ενός μεγάλου Γάλλου ιστορικού της τέχνης, του Η. Focillon (1881-1943), που αφορά τη μορφολογική δομή της ζωγραφικής και μία ενός σημαντικού Έλληνα ζωγράφου, Δανιήλ (Παναγόπουλου), (1924-2013) σχετικά με την κοινωνική διάσταση της μορφής:

Η τέχνη η πιο ασκητική, αυτή που τείνει να αγγίξει με μέσα όσο πιο φτωχά και καθαρά τις πιο ανιδιοτελείς περιοχές της σκέψης και του συναισθήματος, δεν φέρεται μόνον από την ύλη από την οποία επιθυμεί να διαφύγει, αλλά τρέφεται από αυτήν.

H. Focillion, Ζωή των Μορφών, (μετ. Α.Κούρια), Νεφέλη, 1982

Όποιος φοβάται τους δυνατούς ανέμους ας μη βγαίνει έξω από το σπίτι του. Εμείς δεν δουλεύουμε για τη σιγουριά, εμείς δουλεύουμε για τους νέους που στον τόπο μας δεν τους αφήνουν να σηκώσουν το κεφάλι και να καταλάβουν ότι τέχνη θα πει αναζήτηση. Όσο για συνάξεις μελλούμενες, αν το ιδανικό της σύναξης είναι η ελεύθερη αναζήτηση στην τέχνη τότε πρώτοι εμείς θα πάρουμε μέρος, αν όχι, τότε το ρέμα του επερχόμενου ποταμού με τα ανανεωτικά του νερά θα σκορπίσει όποια σύναξη δεν έχει τέτοιο ιδανικό.»

Δανιήλ (Παναγόπουλος), 
«Απάντηση ενός (εκπατρισμένου) στο άρθρο του οργισμένου γέροντα».
«Tαχυδρόμος», 22. 8.1964.

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Πληροφορίες:
τ. 210 72 24 028 | @opanathens

Κέντρο Τεχνών δήμου Αθηναίων:
Βασ. Σοφίας - Πάρκο Ελευθερίας, τηλ.: Στάση ΜΕΤΡΟ: Μέγαρο Μουσικής
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Σάββατο 10.00 - 21.00, Κυριακή: 10.00 - 14.00, Δευτέρα κλειστά

ΧΟΡΗΓΟΙ:

Η Πρεσβεία της Βουλγαρίας στην Αθήνα και ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων παρουσιάζουν, στην Πινακοθήκη δήμου Αθηναίων, κτίριο Μεταξουργείου από 9 Μαΐου έως 17 Ιουνίου, έκθεση με έργα τέχνης από τη Δημοτική Πινακοθήκη της Σόφιας, με αφορμή την Ημέρα της Ευρώπης – 9 Μαΐου - και τη Βουλγαρική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 9 Μαΐου στις 19:30. 

Στην έκθεση, παρουσιάζονται τριάντα τρία έργα ζωγραφικής και χαρακτικής (ελαιογραφίες, ακουαρέλες, ακρυλικά, λαδοπαστέλ, ξυλογραφίες, έγχρωμες λιθογραφίες, μονοτυπίες, κ.α.) διάσημων Βούλγαρων καλλιτεχνών διαφόρων γενεών και διαφορετικών σχολών, μεταξύ άλλων των Γιαροσλάβ Βέσιν, Αλεξάνταρ Μποζίνοβ, Νικόλα Πετρόβ, Νικολάι Ραϊνόβ, Σιράκ Σκίτνικ, Ελιέζερ Αλσέχ, Ντέτσκο Ουζούνοβ, Μάριο Ζέκοβ, Πέντσο Μπαλκάνσκι, Πέντσο Γκεοργκίεφ και Βεσελίν Στάικοβ, οι οποίοι έχουν καταλάβει αντάξια θέση στη βουλγάρικη ιστορία της Τέχνης και με τα τοπία που έχουν φιλοτεχνήσει, κληροδότησαν τους προσωπικούς και συναισθηματικούς διαλόγους τους με την Ευρώπη και το τοπίο της.
Τα έργα δημιουργήθηκαν τον 20^ο αι., κατά την περίοδο 1910-1990 και αποτελούν μέρος της συλλογής της Δημοτικής Πινακοθήκης της Σόφιας. Το θέμα τους είναι η απεικόνιση τοπίων από ευρωπαϊκές πόλεις, όπως οι Σόφια, Πράγα, Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Φλωρεντία, Βουδαπέστη, Βενετία, Δρέσδη, Παρίσι, Ντουμπρόβνικ, Κοτόρ Ρώμης και Μάισσεν Μπρατισλάβας.

Την επιμέλεια της έκθεσης έχουν η Adelina Fileva και ο Plamen Petrov.


Η διευθύντρια της Δημοτικής Πινακοθήκης της Σόφιας και επιμελήτρια της έκθεσης  Adelina Fileva αναφέρει σχετικά με την έκθεση:

«Μόλις στον 19^ο αιώνα η ζωγραφική τοπίων καθιερώνεται ως είδος στη χώρα μας, αφού στις απαρχές αποτελούν μια απόπειρα να αντικατοπτρίσουν όχι τόσο μια ορατή πραγματικότητα, αλλά ένα ιδιόμορφο, ποιμενικό ιδεώδες. Κατά το δεύτερο ήμισυ του αιώνα η σημασία του τοπίου αυξάνεται, ενώ αντίστοιχα εμφανίζονται και διαφορετικές τεχνοτροπίες και δευτερεύοντα είδη, όπως αυτά της υπαίθρου, αστικό, θαλασσογραφίας. Το ενδιαφέρον των βούλγαρων ζωγράφων για το τοπίο, ως θέμα, είναι διαρκές και διατρέχει την ιστορία της τέχνης στη χώρα μας κατά τον 20^ο αιώνα.

Ο καλλιτεχνικός πλούτος αυτός μας επιτρέπει σήμερα να αποκαλύψουμε πόσο είχε γοητέψει τους ζωγράφους όχι μόνο το αρ νουβό (Art Nouveau), ο ιμπρεσιονισμός, ο εξπρεσιονισμός, αλλά και  το πνεύμα και οι επιδιώξεις του κύκλου δημιουργών, οι οποίοι σχημάτισαν τον Σύνδεσμο «Σύγχρονη τέχνη της πατρίδας», καθώς και τα μέλη της Εταιρείας «Νέων ζωγράφων», οι οποίοι επηρεάστηκαν από τις καλλιτεχνικές τάσεις στη Ρωσία, κατά τη δεύτερη δεκαετία του περασμένου αιώνα.
Ακριβώς αυτό το ενδιαφέρον των ζωγράφων για τους ιμπρεσιονιστές και τον μετα-ιμπρεσιονισμό θα μετατρέψει, ούτε λίγο ούτε πολύ, το τοπίο σε βασική πηγή σημαντικών στιλιστικών νεωτερισμών στη ζωγραφική και τη χαρακτική της Βουλγαρίας. Ενώ, με τον πλούτο και με την πολυδιάστασή της η Τέχνη της δεκαετίας του ΄30 μεταμορφώνεται σε έκφραση των επιδιώξεων που πραγμάτωσαν μερικές γενεές βούλγαρων ζωγράφων. Αποτελεί οργανικό μέρος των γενικών ευρωπαϊκών εξελίξεων στην τέχνη, οι οποίες προλειάνουν το έδαφος για την εξέλιξη της Τέχνης κατά το δεύτερο ήμισυ του 20^ου αιώνα [..] Στην παρούσα έκθεση οι θεατές μπορούν να δουν, σε σύνθετη μορφή, αυτήν τη μακρά διαδρομή που διανύθηκε και η οποία έγινε πραγματικότητα, μέσω του πάθους του βούλγαρου ζωγράφου για τα ταξίδια. Είτε ως μέρος της πορείας της παιδείας του είτε ως συνειδητοποιημένο δημιουργικό ταξίδι, ο δημιουργός της χώρας μας περιπλανάται στην Ευρώπη και τις μαρτυρίες τις ανακαλύπτουμε στα τοπία από διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, διαιωνισμένα στους πίνακες δεκάδων ζωγράφων. Το θέμα αυτό έχει αποφέρει πολύ πλούσια σοδιά στο έργο των Βούλγαρων ζωγράφων και αποτελεί συνάρτηση τόσο των ενδιαφερόντων τους για την ιδιόμορφη εικόνα μικρών και σημαντικών πόλεων της Γηραιάς ηπείρου, όσο και της πρόσκλησης να συλλάβει το ανεπανάληπτο της ατμόσφαιράς τους.»

Η έκθεση συμπίπτει με τη σημαντική παρουσίαση μέρους της συλλογής της Πινακοθήκης του δήμου Αθηναίων, την περίοδο της θητείας του Σπύρου Παπαλουκά ως διευθυντή της και ανοίγει έναν ενδιαφέροντα διάλογο με κεντρικό θέμα το τοπίο, το οποίο επικρατεί και στις δυο εκθέσεις στα κριτήρια των συλλογών και των καλλιτεχνών, που χωρίς να ανήκουν σε κάποιο φορμαλιστικό κίνημα, συντάσσονται ως ομάδες ελεύθερης έκφρασης που διαπραγματεύεται τη μίξη ευρωπαϊκής εικαστικής παιδείας κι εκσυγχρονισμού, με τη γνώση του πλούτου κάθε τοπικής παράδοσης και της ιστορίας. Δρόμοι παράλληλοι, που ο διάλογος αυτός εγκαινιάζει μαζί με την Ημέρα της Ευρώπης και την αρχή ενός πολιτιστικού ιστορικού διαλόγου ανάμεσα σε καλλιτέχνες που περιηγήθηκαν, τόσο από συναφείς σχολές, όσο και από τοπία που εδραιώνουν μια ουσιαστική ευρωπαϊκή πολιτιστική ιστορία.

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη. 

Πληροφορίες:
τ. 210 5202420|

@opanathens 

#PolitismosGiaOlous

Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων, κτίριο Μεταξουργείου:               
Λεωνίδου & Μυλλέρου, Πλ. Αυδή, στάση μετρό: Μεταξουργείο
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη: 10:00 – 21:00, Τετάρτη – Σάββατο 10:00 - 19:00, Κυριακή 10:00 – 16:00

Μια λαογραφική και εικαστική ματιά στο θεσμό της προίκας αποτελεί η έκθεση «Η Προίκα», που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων από 21 Απριλίου έως 23 Σεπτεμβρίου στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη».

Η έκθεση επιμερίζεται σε δύο ενότητες. Η πρώτη προσεγγίζει το θέμα του θεσμού της προίκας μέσα από τη λαογραφική του διάσταση σε υλικό επίπεδο, αποτυπώνοντας στον χώρο τα είδη και τα σύμβολα του γάμου (στέφανα, παραδοσιακά νυφικά, προικιά, υφαντά, δώρα) από τη νησιωτική και ηπειρωτική χώρα σε συνδυασμό με αφηγήσεις γυναικών και ανδρών της ελληνικής υπαίθρου, που η πορεία του βίου τους ορίστηκε με ένα προικοσύμφωνο.

Το λαογραφικό υλικό της έκθεσης προέρχεται από τις Συλλογές του Μουσείου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Αγοριανιτών «Ο Παρνασσός», οι γυναίκες του οποίου προσέφεραν τα υφαντά και τα προικιά τους.

Η δεύτερη ενότητα αποτελεί μία καλλιτεχνική προσέγγιση με εικαστικές εγκαταστάσεις-δημιουργίες, μεταγραμμένα προικοσύμφωνα, αφηγήσεις και αντικείμενα τέχνης έξι Θεσσαλών καλλιτεχνίδων και δύο Θεσσαλών φιλολόγων, με έμπνευση από υπαρκτά αντικείμενα συνυφασμένα με την προίκα και τον γάμο. Τα έργα, που εκτίθενται, ανήκουν στην εννοιολογική τέχνη, δανείζονται όμως στοιχεία της ελληνικής λαϊκής τέχνης και παντρεύουν τα έθιμα με την σύγχρονη τέχνη. Πηγή έμπνευσής τους θύμησες και βιώματα του παρελθόντος, εικόνες ωραιοποίησης της προίκας, την οποία αναπτύσσουν με τη χρήση σύγχρονων καλλιτεχνικών μέσων. Στόχος των εικαστικών δημιουργιών είναι να αποτελέσουν κοινωνικά σχόλια, δίνοντας παράλληλα νέα μορφή, νέα οντότητα και εντέλει συνέχεια στη λαϊκή τέχνη.
Στην έκθεση συμμετέχουν με έργα οι Δήμητρα Εξάρχου, η Κλειώ Παπαϊωάννου, η Ιφιγένεια Σδούκου, η Ζωή Σεϊτάνη, η Ιωάννα Τερλίδου, η Βιβή Τσιόγκα και οι φιλόλογοι Ιωάννα Γιαννακοπούλου και Στέλλα Νταβαρούκα.
Την επιμέλεια της εικαστικής έκθεσης έχει η Αντιγόνη Καψάλη, ιστορικός τέχνης και εικαστικός,

Και οι δύο ενότητες της έκθεσης αφορούν και εκφράζουν την γυναικεία ματιά της πολύφερνης νύφης με την ένταση του συναισθήματος, που την διακατέχει, τα μυθικά και συμβολικά στοιχεία, το όνειρο της προσδοκίας πριν από τον γάμο, που μπορεί και να μην έρθει…

Την έκθεση επιμελείται η Σταυρούλα Πισιμίση, λαογράφος του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» δήμου Αθηναίων.

Εγκαίνια έκθεσης: Σάββατο 21 Απριλίου, ώρα 19:00

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Το μουσείο θα παραμείνει κλειστό στις 15 Αυγούστου.

Πληροφορίες:
τ. 210 3243987 | @opanathens

Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» δήμου Αθηναίων:
Αγγελική Χατζημιχάλη 6, Πλάκα
 Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή 09:00-19:00, Σάββατο & Κυριακή 09:00-14:00

Διαμορφωμένο ωράριο Αυγούστου:
Δευτέρα κλειστά
Τρίτη έως Παρασκευή 9.00 – 15.00
Σάββατο & Κυριακή 09:00-14:00

Το μουσείο θα παραμείνει κλειστό στις 15 Αυγούστου.

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων, παρουσιάζει την έκθεση Οι ιστορίες του Αλέξη Ακριθάκη,  με τα βιβλιαράκια, τις ιστορίες και τα σημειωματάρια του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), από 15 Μαρτίου έως 3 Ιουνίου στο Κέντρο Τεχνών στο Πάρκο Ελευθερίας, εγκαινιάζοντας τη συμμετοχή του στις εκδηλώσεις Αθήνα 2018 Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου.

Την έκθεση θα εγκαινιάσει ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης την Πέμπτη 15 Μαρτίου στις 19:00

Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Ντένης Ζαχαρόπουλος με τη σημαντική συμβολή της κόρης του Α. Ακριθάκη, Χλόης Geitmann – Ακριθάκη, ενώ πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Πολιτιστική Εταιρεία Σαρωνικού «Πολύτροπον».

Ο Αλέξης Ακριθάκης  θεμελίωσε το έργο του και την ιδιαίτερη εικαστική του προσωπικότητά στην τέχνη διεθνώς, μέσα από την άμεση σχέση του με τη γραφή, το βιβλίο, την σχέση τους με σημαντικούς λογοτέχνες και ποιητές, αλλά και με την κόρη του, για την οποία έκανε πολλά σχέδια και βιβλία σαν ιστορίες και ιστορίες σαν μονοσέλιδες εικόνες, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Ο Ντένης Ζαχαρόπουλος αναφέρει για το έργο του Αλέξη Ακριθάκη:

«Η σχέση του Αλέξη Ακριθάκη με το λόγο και το βιβλίο είναι μοναδική, τόσο στην τέχνη όσο και τη λογοτεχνία, στην Ελλάδα αλλά και στη Γερμανία όπου θα ζήσει αρκετά χρόνια. Η αφήγηση δεν είναι ποτέ λόγος ή εικόνα, αλλά κάτι που σου κόβει την ανάσα, ανάμεσα στα δυο.  Η στιγμή αυτή τον κρατά πάντα στα όρια ανάμεσα στην καθαρή εικόνα και το λόγο, ανάμεσα στη ποίηση και τη ζωγραφική, αφήνοντας τη διάρκεια της διαδικασίας να συμπυκνώσει το έργο σε μία άλλη διάσταση από αυτή και της ποίησης και της ζωγραφικής. Εκεί έγκειται κι η πρωτοτυπία και η νεοτερικότητα του Ακριθάκη από τα πρώτα κιόλας έργα του. Η σχέση του με την ποίηση εμπνέει τα πρώτα βήματα του στην Αθήνα και τον καθιερώνει με το περιβόητο πια, τσίκι τσίκι, όπως θα ονομάσει ο Ταχτσής το τρίξιμο του μολυβιού ή της πένας στο χαρτί. Δίπλα στον Μακρή, τον Βαλαωρίτη, τον Δενέγρη, την Τσιτσέλη, τον Γονατά, τον Καρούζο, τον Εμπειρίκο, την Αραβαντινού, τον Βαλτινό, την Λυμπεράκη, τον Κουμανταρέα, τον Χέλμη, τον Μεϊμάρη, τον Πουλικάκο, τον Πετρόπουλο, το τσίκι-τσίκι σφραγίζει τα ελληνικά γράμματα. Εκεί βρίσκει τη θέση του ανάμεσα στο λόγο, την εικόνα, τη σιωπή και το παιχνίδι.  Δεν είναι τυχαίο πως οι ουσιαστικές σχέσεις του πέρα από τον ποιητικό λόγο ξεκινούν με την κόρη του (οι Ιστορίες) και γενικότερα με τα παιδιά, που στο παιχνίδι και την ελευθερία της φαντασίας ο ίδιος λυτρώνεται από την επιρροή που θα έχει επάνω του ο εθισμός σε ουσίες που σημαίνουν θάνατο.»

Η κόρη του Αλέξη Ακριθάκη, Χλόη Geitmann – Ακριθάκη σημειώνει:
«Βλέπεις; Τόξα, μια βάρκα, μια καρδούλα και τόξα. Αυτό είναι.
Καρδιές, τόξα, τετραγωνάκια, ένα κομμάτι από ήλιο θάλασσα.
Πω! Πω! Τόξα, καράβι με βαλίτσα μάτια!
Είναι τρία τόξα κολλητά κι ένα μάτι μέσα στα τόξα.
Άσπρα είναι τ’ άλλα φύλλα, το ξέρεις;
Είπες πως θα τα βλέπω, θα σου λέω τι είναι κι εσύ θα τα ζωγραφίζεις.
Σχόλια που έκανα, τεσσάρων χρονών φυλλομετρώντας το πρωτότυπο της έκδοσης «Τετράδιο σχεδίων» που τυπώθηκε το 1973 από τον Αλέξανδρο Ιόλα και τη γκαλερί Ζουμπουλάκη.

Από τότε φυλλομέτρησα πολλά τετράδια, σημειωματάρια και ημερολόγια του πατέρα μου Αλέξη Ακριθάκη. Με την ευκαιρία της παρουσίασης τους στην παρούσα έκθεση ξεκίνησα από την αρχή και συστηματικά, την ανάγνωση, ψηφιοποίηση και αρχειοθέτηση του «γραπτού» του έργου. Τα έργα της έκθεσης δε μας χαρίζουν μόνο μία καινούρια οπτική στην καλλιτεχνική και δημιουργική εργασία του, αλλά αποκαλύπτουν την πολύπλευρη προσωπικότητα του και τη περίπτωση ζωή του.»

Στο πλαίσιο της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί συναντήσεις με την οικογένεια του καλλιτέχνη, στενούς του φίλους, γνωστούς συγγραφείς και πνευματικούς ανθρώπους με θέματα γύρω από τη ζωή του και το έργο του (Σάββατο 17/3, 12:00 – Κυριακή 22/4, 12:00 – Πέμπτη 10/5, 19:00 και Πέμπτη 24/5, 19:00). Το αναλυτικό πρόγραμμα θα ανακοινωθεί έγκαιρα.

Επίσης, θα πραγματοποιηθούν εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολικές ομάδες όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, αλλά και για όλη την οικογένεια.

• Εκπαιδευτικά προγράμματα:

Ένας καλλιτέχνης, φτιάχνει ιστορίες για την κόρη του! Ελάτε να τις μοιραστούμε!
Εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολικές ομάδες όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων
Παρασκευή 16, 23, 30  Μαρτίου | 20, 27 Απριλίου | 4, 11, 18, 25 Μαΐου 11:00 - 12:30
Δηλώσεις συμμετοχής: Δηλώσεις συμμετοχής: 210 7224238 Δευτέρα – Παρασκευή 10.00-13.00

• Οικογενειακή Δράση: εικαστικό εργαστήρι

Στο εργαστήρι του Αλέξη Ακριθάκη….. Γυρίζοντας τον κόσμο με το μυαλό ή με τα μάτια!
Τρίτη 8, 15, 22 & 29 Μαΐου στις 19.00
Για παιδιά ηλικίας 6 -12 ετών. Μέχρι 25 άτομα (γονείς & παιδιά)
Δηλώσεις συμμετοχής: 210 7224238 Δευτέρα – Παρασκευή 10.00-13.00

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Φωτογραφικό υλικό σε υψηλή ανάλυση μπορείτε να κατεβάσετε από το παρακάτω link: https://www.dropbox.com/sh/et8osszb5ir4bao/AAANifYcOPFKX3DFzCYWEUMMa?dl=0

Πληροφορίες:
τ. 210 72 24 028

Κέντρο Τεχνών δήμου Αθηναίων:
Βασ. Σοφίας - Πάρκο Ελευθερίας, τηλ.: Στάση ΜΕΤΡΟ: Μέγαρο Μουσικής
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Σάββατο 10.00 - 21.00, Κυριακή: 10.00 - 14.00, Δευτέρα κλειστά

Έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, τον Σπύρο Παπαλουκά (1892-1957), τιμά η Πινακοθήκη δήμου Αθηναίων με την έκθεση Τέχνη και Εποχή. Η συλλογή της Πινακοθήκης δήμου Αθηναίων μέσα από τα μάτια του Σπύρου Παπαλουκά.  Την έκθεση διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων, από 29 Ιανουαρίου έως 22 Απριλίου στην Πινακοθήκη, κτiριο Μεταξουργείου, παρουσιάζοντας το έργο που επιτέλεσε ο Παπαλουκάς ως Διευθυντής της (1941-1957), με μια επιλογή από σημαντικά έργα καλλιτεχνών που αποτέλεσαν τον ιδρυτικό πυρήνα της συλλογής και του πνεύματος που την χαρακτηρίζει.

O Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων και το Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Μεξικού (UNAM) παρουσιάζουν την έκθεση αφίσας «Νεοκλασικισμός και γλυπτική, Μεξικό 19^ος αι.», από 16 έως Ιανουαρίου έως 16 Φεβρουαρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων «Μελίνα».

Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα της Πρεσβείας του Μεξικού στην Ελλάδα και πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Μεξικανική Εταιρεία Κλασικών σπουδών (AMEC), το Εθνικό Μουσείο Τέχνης του Μεξικό (Museo Nacional de Arte) και το Ινστιτούτο Φιλολογικών Ερευνών (IIFL).

Μέσα από τις τέσσερις ενότητες της έκθεσης, Ελληνορωμαϊκός ηρωισμός, Από τα κλασικά αγάλματα στον ρομαντικό ιδεαλισμό,  Αισθησιασμός και ηθογραφία και Η γλυπτική του μοντερνισμού, το κοινό θα γνωρίσει έργα των σπουδαίων μεξικανών γλυπτών Manuel Tolsá, José María Labastida, Manuel Vilar, Felipe Sojo, Felipe Valero, Agustín Franco, Gabriel Guerra, Miguel Noreña, Jesús F. Contreras και Fidencio Lucano Nava.

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Εγκαίνια έκθεσης: Τρίτη 16 Ιανουαρίου, ώρα: 20.00

Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα»:
Ηρακλειδών 66 και Θεσσαλονίκης, Θησείο, στάση μετρό Κεραμεικός                                                             
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη- Σάββατο 10.00-20.00, Κυριακή: 10.00-14.00

O Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας δήμου Αθηναίων σε συνεργασία με την Πολιτιστική Εταιρεία Σαρωνικού «Πολύτροπον» και το Μουσείο «Γιάννη Γαΐτη-Γαβριέλας Σίμωση» παρουσιάζει, από 11 Δεκεμβρίου έως 11 Φεβρουαρίου στο Κέντρο Τεχνών δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας, την έκθεση «Για μικρά και μεγάλα παιδιά, Γιάννης Γαΐτης» με έργα του σπουδαίου έλληνα ζωγράφου, χαράκτη και γλύπτη Γιάννη Γαΐτη (1923-1984).

Την επιμέλεια της έκθεσης έχουν ο Ντένης Ζαχαρόπουλος και η Λορέττα Γαΐτη με τη σημαντική συμβολή του Μιχάλη Γαβρίλου, στενού συνεργάτη του Γιάννη Γαΐτη.

Στην έκθεση παρουσιάζεται ένα σημαντικό μέρος της τελευταίας δεκαετίας της ζωής και του έργου του Γιάννη Γαΐτη, ενός από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες που έβγαλε η Ελλάδα διεθνώς στον 20 αιώνα, καθώς και το πέρασμα από τη δεκαετία του ‘70 στη δεκαετία του ‘80.

Ο Ντένης Ζαχαρόπουλος αναφέρει για τον Γιάννη Γαΐτη:
«Παράλληλα με τη διεθνή καριέρα που έκανε και την παρουσία του έργου του στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τη Νότιο Αμερική, ο Γαΐτης δεν έχασε ποτέ τη σχέση του με την Ελλάδα. Μορφή περιπετειώδης, αγνόησε κάθε ρίσκο και προχώρησε με μια ιδιαίτερα αυστηρή, αλλά και βαθιά ανθρωπιστική κριτική της εποχής μας. Ακάθεκτος, εξέφραζε με έμφυτο ταλέντο και τόλμη μια τρυφερότητα που τον έκανε να είναι κι ο ίδιος ένα μεγάλο παιδί. Το παιγνιώδες ύφος του έργου του έγινε γνωστό κι αγαπητό διεθνώς, και σήμερα μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Μέσα από τη σχηματική γραφή του συνδυάζει το μάθημα του μοντερνισμού και της πρωτοπορίας χωρίς ίχνος λογιοτατισμού και σοβαροφάνειας. Η γραφή του λιτή φέρνει τον καλλιτέχνη δίπλα στους απλούς ανθρώπους με τους οποίους ταυτίζεται. Ο Γαΐτης σε όλη τη ζωή και το έργο του μοιράζεται τις τραγωδίες της εποχής μας
εξ ίσου με τις χαρές που επιτρέπουν στον άνθρωπο να προχωρήσει και να προοδεύσει. 

Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του δε διέκοψε ποτέ τη σχέση του με την Ελλάδα, που λάτρεψε όσο λίγοι, και τίμησε τους ανθρώπους μέσα από την αγάπη του, χωρίς να παραβλέψει ποτέ την ηθική και κοινωνική κατάπτωση της πολιτείας μας, αλλά μένοντας σε μια αισιόδοξη στάση πέρα από κάθε ιδεολόγημα.

Αντιστάθηκε στην Κατοχή, αρνήθηκε με κίνδυνο της ζωής του τον Εμφύλιο, ξεπέρασε τον κομφορμισμό που επικράτησε βαρύγδουπα στα μετεμφυλιακά χρόνια, αντιστάθηκε με σθένος κατά της Δικτατορίας, κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς.
Το έργο του είναι βαθιά πολιτικό, αλλά με τρόπο προσωπικό και αδέσμευτο.

Το 1969 ο σημαντικός αρχιτέκτων και πολεοδόμος Τάκης Ζενέτος γράφει στον κατάλογο της έκθεσης που κάνει ο Γαΐτης στο Ινστιτούτο Γκέτε μέσα στη Χούντα (ο Γαΐτης είναι ο πρώτος, κατά σειρά, εικαστικός που τολμά να σπάσει τη σιωπή και να καυτηριάσει τη δικτατορία με ιδιαίτερα προσωπικό και τολμηρό τρόπο):  
Το πλήθος, εμείς τα απρόσωπα όμοια μέλη ενός «τέλειου» μηχανισμού παραγωγής – κατανάλωσης. Η τυποποίηση του ανθρώπου για την κατανάλωση του τυποποιημένου προϊόντος. Η ταύτισή του με το προϊόν… Έτσι ο άνθρωπος φτάνει στη μοναξιά, που δεν μπορεί να την συνειδητοποιήσει … Αυτό το δράμα, που μας ξεφεύγει, όσο κι αν διαπιστώνεται θεωρητικά, λογικά, το καθηλώνει ο Γαϊτης με επιβλητικά, άμεσα παραστατικά μέσα, που υπακούουν σε μια νέα ζωγραφική εκφραστική νοοτροπία, και με την οποία αυτός ο ίδιος ο δημιουργός ταυτίζεται με το πλήθος που εκφράζει.

Τα «ανθρωπάκια» του Γαΐτη περνούν από τη δεκαετία του ‘60 μέχρι το τέλος πολλές φάσεις, τόσο καλλιτεχνικές όσο και κοινωνικές. Δε θα σταματήσει ποτέ να βλέπει με γενναιοδωρία αυτά τα ίδια που κατακρίνει και καυτηριάζει, τη μοναξιά που μέσα από την τέχνη του μοιράζεται με τον κάθε απλό άνθρωπο και τις όλο και μεγαλύτερες απειλές κατά του ανθρώπινου κόσμου. Η τεκμηρίωση αυτής της πραγματικότητας δεν τον εμποδίζει να εκφράζει όλο και πιο δυναμικά την άρνηση κάθε απαισιοδοξίας και να έρχεται πιο κοντά στον καθημερινό άνθρωπο, συνεχίζοντας ανέμελα ως κάτι φυσικό τη μάχη για έναν καλύτερο κόσμο. Σαν παιδί με ξύλινο σπαθί κερδίζει μάχες στο δρόμο του πολιτισμού και της κοινωνικής παιδείας που τον φέρουν ανάμεσα στους μεγάλους καλλιτέχνες του 20 αιώνα διεθνώς.

Όπως λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις στην εκπομπή Μονόγραμμα της ΕΡΤ, το 1984:
[…] τα ανθρωπάκια του σήμερα, είναι στο κατεστημένο και το ίδιο το ανθρωπάκι αυτό αντιδρά στο κατεστημένο. Οι άνθρωποι, τα ανθρωπάκια που λέω, το κατεστημένο, έφτασε σ’ ένα σημείο όπου δεν παίρνει άλλο να πάει πιο μακριά […] γίνανε ένα νούμερο και τίποτα παραπάνω. Εδώ εγώ κάνω μια μαρτυρία και σας λέω: φροντίστε να σωθείτε, να σωθούμε … Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο εγώ εκτός απ’ αυτήν τη μαρτυρία […] Το πρόβλημα με τη ζωγραφική είναι ότι η ζωγραφική συνεχίζεται […] Σήμερα κάνω το ανθρωπάκι, δεν έχω τη δύναμη να το αλλάξω, γιατί το ανθρωπάκι με αντιπροσωπεύει απόλυτα […] Ο κόσμος δεν θέλει να βλέπει τον εαυτό του ανθρωπάκι. Προτιμάει δηλαδή ένα βότσαλο, ένα λουλούδι ή κάτι άλλο, αλλά ποτέ ανθρωπάκι! Γιατί σου λέει «εγώ δεν είμαι αυτός». Κι όμως είναι! […]

Η έκθεση αυτή σήμερα του Γαΐτη είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Αφορά άμεσα την κατάσταση που ζει η ανθρωπότητα κι ο τόπος μας, όπου το ρήγμα ανάμεσα στον άνθρωπο και το ανθρωπάκι βαθαίνει καθημερινά. Το αισιόδοξο, μαχητικό και παιγνιώδες πνεύμα, που εμπνέει τα έργα του Γαΐτη, αποδύεται κάθε σοβαροφάνειας που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας. Με κέφι, σαν παιδί, μιλά με τον καθημερινό άνθρωπο και μοιράζεται τη δημιουργικότητα και την ελευθερία της έκφρασης. Δίνει σχήμα στα ωραιότερα και στα χειρότερα μας όνειρα, για να μας λυτρώσει και να γελάσουμε με τα ψεύτικα φαντάσματα που μας περιβάλλουν. Με πολύ μεγάλη αμεσότητα η τέχνη του Γαΐτη είναι βάλσαμο, παιχνίδι και θεμέλιο για τον Άνθρωπο και τη Δημοκρατία. Ο Γαΐτης με ένα χαμόγελο, σαν το παιδί στο μύθο μας λέει ότι «ο αυτοκράτορας είναι γυμνός». Ευχόμαστε στους θεατές να χαρούν τα έργα του Γαΐτη όσο κι εμείς που τους ανταποδίδουμε την αγάπη και την καλή διάθεση που μας προσφέρουν τόσα χρόνια τώρα.»

Εγκαίνια έκθεσης: Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017, 20.00

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Κέντρο Τεχνών δήμου Αθηναίων:
Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας, τηλ.: 210 72 24 028, Στάση ΜΕΤΡΟ: Μέγαρο Μουσικής 
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη- Σάββατο 10.00-20.00, Κυριακή: 10.00-14.00, Δευτέρα κλειστά

Σε συνεργασία

Σειρά εκδηλώσεων με τίτλο «Κόλαση εντός, εκτός» διοργανώνει η Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας, με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» από 7 έως 24 Ιουνίου, η οποία περιλαμβάνει έκθεση φωτογραφίας, επιστημονικό συνέδριο και βραδιά ποίησης.

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων παρουσιάζει την έκθεση Maria Lassnig. Το Μέλλον Επινοείται με Θραύσματα του Παρελθόντος, η οποία διοργανώνεται με την υποστήριξη της Αυστριακής Κυβέρνησης, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Maria Lassnig, από 7 Απριλίου έως 16 Ιουλίου 2017 στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, κτίριο Μεταξουργείου.

Την έκθεση θα εγκαινιάσουν ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης και ο υπουργός Τεχνών και Πολιτισμού, Συντάγματος και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης  της Αυστριακής Δημοκρατίας Thomas Drozda, την Παρασκευή 7 Απριλίου στις 16:00.

Η έκθεση, την οποία  επιμελείται ο Hans Ulrich Obrist και αποτελεί το τελευταίο εκθεσιακό γεγονός που πρόλαβε να σχεδιάσει η ίδια η Maria Lassnig (1919-2014) προσωπικά μαζί του, εστιάζει σε σημαντικά έργα που φωτίζουν τη σχέση της καλλιτέχνιδας με την αρχαιότητα, τη μυθολογία, το ρόλο της γυναίκας και το ελληνικό τοπίο.

Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων και το  Μουσείο Φωτογραφίας «Χρήστος Καλεμκερής» του Δήμου Καλαμαριάς παρουσιάζουν την έκθεση  φωτογραφίας πρωτότυπου αρχειακού υλικού του Μουσείου, Μνημείων Μνήμες, Η φωτογραφική απεικόνιση των αρχαίων μνημείων της Αθήνας κατά τον 19^ο αιώνα, από 4 έως 31 Μαΐου 2017,   στο Πολιτιστικό  Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα».